کنج اتاقم
با سکوتم
تنها نشستم و
پلک هام رو بستم
فرقی نداره روزگار واسم
از دسته آدم هاش خسته ی خستم
هر کی یه جو دست رو دلم میذاره
هر کی یه جور میره تنهام میذاره
دلا سنگ شده
خوبی ها کم شده
هر کی یه جور گریم رو در میاره
پشت خنده هام غم فراوونه و
تو چشام همیشه نم نم بارونه
گریه هام رو کسی دوست نداره
واسه همینه که لبام همیشه خندونه
غم تو دلم دیگه نمیخوام بمونه
دل میخوام عاشقونه واسم بخونه
توی تاریکیه آسمون قلبم
ستاره چشمک بزنه و بمونه
خستم از آدمک های دور و برم
وقتی تو تنهاییام جام میذارن
وقته احتیاجه به دستاشون
میرن و منو تنهام میذارن
دیگه بسه آسمون رو گریون دیدن
دیگه بسمه هرچی نامردی دیدم
بسمه هرچی دلم رو شکوندن
هیچی نگفتم فقط خندیدم
شب بود و غم بودو دل بودو
نبودی
شعر های عاشقونه سرودم
تن نمیدم به عشق که دروغه
مجنونه زمونه قلبش شلوغه
8 امتیاز + /
0 امتیاز - 1391/09/26 - 16:15